Televizyon bağımlılığı (Nevzat Tarhan)

Her evde sözünü dinleten; kendisini takip eden aile bireylerinin, uğruna birbirleriyle konuşmayı dahi bıraktığı bir “büyükbaba” vardır:  Televizyon.Evin başköşesinde duran, önünden geçilmesine bile tahammül edilemeyen bu cihaz aile içi iletişimin en büyük düşmanlarından birisidir.Akşam eve gelen erkek izlediği futbol maçından sonra gol  pozisyonlarının saatlerce tartışıldığı yorum programlarını seyreder; kadın da gündüz kadın programları, gece dizilerle vakit geçirir duruma gelirse ailede kopukluk başlar ve problemler baş gösterir.Televizyon aile içi iletişimi baltaladığı gibi bireysel olarak da insan pek bir şey katmaz.

Televizyon izleyen kişi, her şey önüne hazır sunulduğu için yorum veya analiz yapma ihtiyacı hissetmez; televizyon zihinsel tembelliğe yol açar.Oysa beyin haritası çıkarıldığında da açık şekilde görülür ki, insanda beyni en çok geliştiren şey düşünmek ve yorum veya analiz yapmaktır.Örneğin bir kişi kalemi eline aldığında kalemin gramer ve linguistik özellikleri sol  beyinde, anlam kısmı yani yazıyla ilgili bir nesne olduğu bilgisi sağ beyinde işlenir; kalemle ilgili duygular limbik sistem dediğimiz beynin derin kısmında kaydedilir.Kalem hakkında bir yorum yaparken duygular ekleneceği, analiz edileceği, farklı bakış açıları geliştirileceği için beynin her bölgesi çalışır.Yorum yapmayan kişide ise beynin sadece sol kısmı aktiftir.

Bir televizyon izleyicisinde de durum aynıdır.İzleyici bunun önüne geçebilmek  için izlediği programdan sonra edindiği bilgilerle zihinsel geviş getirme yapmalıdır.Uuzun süre televizyon izlmek küçük çocuklar için zararlıdır. Televizyonu ucuz bakıcı gibi gören anne çocuğunu sabahtan akşama kadar televizyonun başında bırakırsa, çocuk sürekli dinlediği için konuşmaya ihtiyaç duymaz, beyninde konuşmayla ilgili alanlar gelişmez.Çcuk psikiyatrisinde  “klip sendromu”  olarak adlandırılan bu durum  sonucu 4 yaşına gelmiş bir çocuk henüz konuşmaya başlamamış olabilir.

Kimi aileler ise  özellikle çocuklarını zararlı etkilerinden korumak, bağımlı hale gelmelerini engellemek için televizyonu evden tamamen  çıkarmak yoluna giderler.Ancak böyle bir uygulamanın da sakıncaları vardır.Evde televizyon izleyemeyen çocuklar komşularında, arkadaşlarında televizyonla karşılaştığında kontrolsüz şekilde izlemeye başlarlar; kontrollü  kişilik duygusu geliştiremez hale gelirler.

Genç arkadaşım televizyon bağımlılığı tehlikesinden kurtulmak istiyorsan seçici izleyici olmalısın.Uygulaması zor da olsa seçici izleyiciliğin sana sadece zaman kazandırmakla kalmadığını, aile içi iletişimden kültürel birikime, aktivitelere kadar pek çok alanda fayda  da sağladığını kısa sürede göreceksin.

Kaynak: Var mı Beni Anlamak İsteyen (sahife: 70-71) – Prof. Dr. Nevzat Tarhan

Şu anda okuduğum; Var mı Beni Anlamak İsteyen‘den bazı bölümleri paylaşmayı düşünüyorum, bu yazı ilkti, nasip olursa bi kaç kısım daha yazarım inşaallah,  nette olmadığı için yazmak bana düştü , biraz zormuş ama olsun :). Faydalı olması temennisiyle.

Link: http://www.kitapyurdu.com/kitap/default.asp?id=463457

İç sayfaları:  http://www.kitapyurdu.com/icsayfalar.asp?id=463457&sayfa=463457-1.gif

Bu konuyla bağlantılı diğer 2 yazı:
• Bilgisayar ve İnternet Bağımlılığı (Nevzat Tarhan)
• Zaman : En Değerli Sermayemiz (Nevzat Tarhan)